نگاهی شکاکانه به قرآن
صفحه اصلی
درباره پروژه
روششناسی
سوره ق: بررسی انتقادی – نگاهی شکاکانه به قرآن
←
بازگشت به فهرست سورهها
درخواست ویرایش
سوره ق
شماره سوره: 50
تعداد آیات: 45
مکی
برو به آیه
انتخاب آیه
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
با انتخاب آیه از لیست کشویی، به سرعت به آیه مورد نظر در سوره منتقل شوید.
آیه 1
قٓ
ۚ
وَٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡمَجِيدِ
قاف. قسم به اين قرآن ارجمند
آیه 2
بَلۡ عَجِبُوٓاْ أَن جَآءَهُم مُّنذِرࣱ مِّنۡهُمۡ فَقَالَ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا شَيۡءٌ عَجِيبٌ
كه در شگفت شدند از اينكه از ميان خودشان بيمدهندهاى سويشان آمد و كافران گفتند: اين چيزى عجيب است
آیه 3
أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابࣰا
ۖ
ذَٰلِكَ رَجۡعُۢ بَعِيدࣱ
آيا زمانى كه مرديم و خاك شديم ديگر بار زنده مىشويم؟ اين بازگشتى محال است
آیه 4
قَدۡ عَلِمۡنَا مَا تَنقُصُ ٱلۡأَرۡضُ مِنۡهُمۡ
ۖ
وَعِندَنَا كِتَٰبٌ حَفِيظُۢ
ما مىدانيم كه خاك چگونه از آنها خواهد كاست. و كتابى كه همه چيز در آن نگهدارى شده، نزد ماست
آیه 5
بَلۡ كَذَّبُواْ بِٱلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمۡ فَهُمۡ فِيٓ أَمۡرࣲ مَّرِيجٍ
آرى، ايشان سخن راستى را كه بر آنها آمده بود دروغ شمردند. پس در كارى شوريده افتادند
آیه 6
أَفَلَمۡ يَنظُرُوٓاْ إِلَى ٱلسَّمَآءِ فَوۡقَهُمۡ كَيۡفَ بَنَيۡنَٰهَا وَزَيَّنَّـٰهَا وَمَا لَهَا مِن فُرُوجࣲ
آيا به اين آسمان بر فراز سرشان نظر نمىكنند كه چگونه آن را بنا كردهايم و آراستهايم و هيچ شكافى در آن نيست؟
آیه 7
وَٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا وَأَلۡقَيۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ وَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجِۭ بَهِيجࣲ
و زمين را گسترديم و در آن كوههاى بلند افكنديم و از هر گونه نباتات خوشمنظر در آن رويانيديم
آیه 8
تَبۡصِرَةࣰ وَذِكۡرَىٰ لِكُلِّ عَبۡدࣲ مُّنِيبࣲ
بينشى و پندى است براى هر بندهاى كه به خدا بازگردد
آیه 9
وَنَزَّلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءࣰ مُّبَٰرَكࣰا فَأَنۢبَتۡنَا بِهِۦ جَنَّـٰتࣲ وَحَبَّ ٱلۡحَصِيدِ
و از آسمان، آبى پربركت فرستاديم و بدان باغها و دانههاى دروشدنى رويانيديم
آیه 10
وَٱلنَّخۡلَ بَاسِقَٰتࣲ لَّهَا طَلۡعࣱ نَّضِيدࣱ
و نخلهاى بلند با خوشههاى بر هم چيده
آیه 11
رِّزۡقࣰا لِّلۡعِبَادِ
ۖ
وَأَحۡيَيۡنَا بِهِۦ بَلۡدَةࣰ مَّيۡتࣰا
ۚ
كَذَٰلِكَ ٱلۡخُرُوجُ
تا رزق بندگان باشد و بدان آب، سرزمين مرده را زنده كرديم. برآمدن از گور نيز چنين است
آیه 12
كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحࣲ وَأَصۡحَٰبُ ٱلرَّسِّ وَثَمُودُ
پيش از آنها قوم نوح و اصحاب رَس و ثمود تكذيب كرده بودند
آیه 13
وَعَادࣱ وَفِرۡعَوۡنُ وَإِخۡوَٰنُ لُوطࣲ
و قوم عاد و فرعون و قوم لوط
آیه 14
وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡأَيۡكَةِ وَقَوۡمُ تُبَّعࣲ
ۚ
كُلࣱّ كَذَّبَ ٱلرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ
و اصحاب اَيكه و قوم تُبَّع، همۀ پيامبران را دروغ شمردند و مستحق وعده عذاب من شدند
آیه 15
أَفَعَيِينَا بِٱلۡخَلۡقِ ٱلۡأَوَّلِ
ۚ
بَلۡ هُمۡ فِي لَبۡسࣲ مِّنۡ خَلۡقࣲ جَدِيدࣲ
آيا از آفرينش نخستين عاجز شده بوديم؟ نه، آنها از آفرينش تازه در شكند
آیه 16
وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ وَنَعۡلَمُ مَا تُوَسۡوِسُ بِهِۦ نَفۡسُهُۥ
ۖ
وَنَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنۡ حَبۡلِ ٱلۡوَرِيدِ
ما آدمى را آفريدهايم و از وسوسههاى نفس او آگاه هستيم، زيرا از رگ گردنش به او نزديكتريم
آیه 17
إِذۡ يَتَلَقَّى ٱلۡمُتَلَقِّيَانِ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ قَعِيدࣱ
هنگامى كه آن دو فرشتۀ فراگيرنده در جانب راست و جانب چپ او نشستهاند هر چيز را فرامىگيرند
آیه 18
مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدࣱ
هيچ كلامى نمىگويد مگر آنكه در كنار او مراقبى حاضر است
آیه 19
وَجَآءَتۡ سَكۡرَةُ ٱلۡمَوۡتِ بِٱلۡحَقِّ
ۖ
ذَٰلِكَ مَا كُنتَ مِنۡهُ تَحِيدُ
به راستى كه بيهوشى مرگ فرامىرسد. اين است آنچه از آن مىگريختى
آیه 20
وَنُفِخَ فِي ٱلصُّورِ
ۚ
ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡوَعِيدِ
و در صور دميده مىشود. اين است روز وعدههاى عذاب
آیه 21
وَجَآءَتۡ كُلُّ نَفۡسࣲ مَّعَهَا سَآئِقࣱ وَشَهِيدࣱ
هر كسى مىآيد و با او كسى است كه مىراندش و كسى است كه برايش شهادت مىدهد
آیه 22
لَّقَدۡ كُنتَ فِي غَفۡلَةࣲ مِّنۡ هَٰذَا فَكَشَفۡنَا عَنكَ غِطَآءَكَ فَبَصَرُكَ ٱلۡيَوۡمَ حَدِيدࣱ
تو از اين غافل بودى. ما پرده از برابرت برداشتيم و امروز چشمانت تيزبين شده است
آیه 23
وَقَالَ قَرِينُهُۥ هَٰذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ
موكل او گويد: اين است آنچه من آماده كردهام
آیه 24
أَلۡقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدࣲ
هر ناسپاس كينهتوزى را به جهنم بيندازيد
آیه 25
مَّنَّاعࣲ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدࣲ مُّرِيبٍ
آن كه از بخشش امساك ورزيد و تجاوزكار بود و شك مىآورد
آیه 26
ٱلَّذِي جَعَلَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَأَلۡقِيَاهُ فِي ٱلۡعَذَابِ ٱلشَّدِيدِ
آن كه با خداى يكتا خداى ديگرى قرار داد. پس به عذاب سختش بيفكنيد
آیه 27
قَالَ قَرِينُهُۥ رَبَّنَا مَآ أَطۡغَيۡتُهُۥ وَلَٰكِن كَانَ فِي ضَلَٰلِۭ بَعِيدࣲ
همنشين او گويد: اى پروردگار ما، من او را به سركشى وادار نكردم، بلكه او خود سخت در گمراهى بود
آیه 28
قَالَ لَا تَخۡتَصِمُواْ لَدَيَّ وَقَدۡ قَدَّمۡتُ إِلَيۡكُم بِٱلۡوَعِيدِ
مىگويد: نزد من مجادله مكنيد. من پيش از اين با شما سخن از عذاب گفته بودم
آیه 29
مَا يُبَدَّلُ ٱلۡقَوۡلُ لَدَيَّ وَمَآ أَنَا۠ بِظَلَّـٰمࣲ لِّلۡعَبِيدِ
وعدۀ من ديگرگون نمىشود و من به بندگان ستم نمىكنم
آیه 30
يَوۡمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ ٱمۡتَلَأۡتِ وَتَقُولُ هَلۡ مِن مَّزِيدࣲ
روزى كه جهنم را مىگوييم: آيا پر شدهاى؟ مىگويد: آيا هيچ زيادتى هست؟
آیه 31
وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ غَيۡرَ بَعِيدٍ
و بهشت را براى پرهيزگاران نزديك بياورند، تا از آن دور نباشند
آیه 32
هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظࣲ
اين همان چيزى است كه به هر توبهكنندۀ پرهيزگارى وعدهاش داده بودند
آیه 33
مَّنۡ خَشِيَ ٱلرَّحۡمَٰنَ بِٱلۡغَيۡبِ وَجَآءَ بِقَلۡبࣲ مُّنِيبٍ
آنهايى را كه در نهان از خداى رحمان مىترسند و با دلى توبهكار آمدهاند
آیه 34
ٱدۡخُلُوهَا بِسَلَٰمࣲ
ۖ
ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡخُلُودِ
گويند: در امان از هر عذابى به بهشت داخل شويد. اين روز، روز جاودانى است
آیه 35
لَهُم مَّا يَشَآءُونَ فِيهَا وَلَدَيۡنَا مَزِيدࣱ
در آنجا هر چه بخواهند هست و بيشتر از آن نزد ما هست
آیه 36
وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هُمۡ أَشَدُّ مِنۡهُم بَطۡشࣰا فَنَقَّبُواْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ هَلۡ مِن مَّحِيصٍ
پيش از آنها چه مردمى را كه نيرومندتر بودند و در شهرها سير و جستجو مىكردند، به هلاكت آوردهايم. آيا راه گريزى هست؟
آیه 37
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكۡرَىٰ لِمَن كَانَ لَهُۥ قَلۡبٌ أَوۡ أَلۡقَى ٱلسَّمۡعَ وَهُوَ شَهِيدࣱ
در اين سخن براى صاحبدلان يا آنان كه با حضور گوش فرا مىدارند، اندرزى است
آیه 38
وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامࣲ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبࣲ
ما آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست در شش روز آفريديم و هيچ خستگى بما نرسيد
آیه 39
فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ ٱلۡغُرُوبِ
در برابر آنچه مىگويند، پايدارى كن. و در ستايش پروردگارت پيش از برآمدن آفتاب و پيش از غروب آن تسبيح گوى
آیه 40
وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَأَدۡبَٰرَ ٱلسُّجُودِ
و نيز در پارهاى از شب و بعد از هر سجده او را تسبيح گوى
آیه 41
وَٱسۡتَمِعۡ يَوۡمَ يُنَادِ ٱلۡمُنَادِ مِن مَّكَانࣲ قَرِيبࣲ
و آن گاه كه منادى از مكانى نزديك ندا مىدهد گوش فرا دار
آیه 42
يَوۡمَ يَسۡمَعُونَ ٱلصَّيۡحَةَ بِٱلۡحَقِّ
ۚ
ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡخُرُوجِ
روزى كه آن آواز سهمناك را به حق مىشنوند، آن روز، روز بيرونشدن از گور است
آیه 43
إِنَّا نَحۡنُ نُحۡيِۦ وَنُمِيتُ وَإِلَيۡنَا ٱلۡمَصِيرُ
ما زنده مىكنيم و مىميرانيم و بازگشت نزد ماست
آیه 44
يَوۡمَ تَشَقَّقُ ٱلۡأَرۡضُ عَنۡهُمۡ سِرَاعࣰا
ۚ
ذَٰلِكَ حَشۡرٌ عَلَيۡنَا يَسِيرࣱ
روزى كه زمين بشكافد و آنها به شتاب بيرون آيند. و اين گرد آورى براى ما آسان است
آیه 45
نَّحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا يَقُولُونَ
ۖ
وَمَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِجَبَّارࣲ
ۖ
فَذَكِّرۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ
ما به آنچه مىگويند داناتريم و تو به آنها زور نمىگويى. پس هر كه را از وعدۀ عذاب من مىترسد به قرآن اندرز ده